காலையில் படுக்கையை விட்டு எழுந்து முதல் வேலையாக செய்தித்தாள் படித்தால்தான் வேறு பணிகளில் மனது முழுவதுமாக ஈடுபட முடியும் என்ற பழக்கம் பலருக்கு உண்டு, என் தந்தையாரும் அவரது அண்ணன் எனது பெரியப்பாவும் அந்த வகையைச் சேர்ந்தவர்கள், அவர்கள் இருவருமே எனது முதல் குருக்கள், என் பெரியப்பா முரசொலியை வாங்கி அதில் கலைஞர் எழுதும் கடிதத்தை படிப்பது முதல் வேலை, ஆனால் என் அப்பா முரசொலி வாங்கும் அளவிற்கு வருமானமில்லாமல் வறுமையில் வாழ்ந்ததினால், காலையில் எழுந்து அருகே இருக்கும் தேநீர் கடைகளில் கிடைக்கும் தினத்தந்தியை படிப்பார், பின்னர் அங்கு தினமும் கூடுகின்ற வாடிக்கைகாரர்களிடம் அன்றைய செய்திகளைப்பற்றிய அலசல் நடக்கும், என் பெரியப்பாவும் என் தகப்பனாரும் மெட்ராஸ் டெலிபோன்ஸில் [அக்காலத்தில் நடுவன் அரசுப்பணி] பணி செய்துவந்தனர், என் அப்பாவிற்கு திரையுலகில் பெரியதாக எதையோ சாதித்துவிடவேண்டும் என்கின்ற வெறி பிடித்துக்கொண்டு ஆட்டிப்படைத்ததால் அதைபோன்ற பல நல்ல பணிகளை உதறித்தள்ளிவிட்டு திரையுலகின் சிறந்த இயக்குனர்களில் ஒருவரான நண்பர் கிருஷ்ணன்[பஞ்சு]விடம் நினைக்கும்போதெல்லாம் சென்றுவிடுவதுடன் 'அவர் வந்து பார்க்கச்சொன்னார்' என்று வேலைகளை சற்றும் மதிக்காமல் சென்றுவிடுவார்.
என் பெரியப்பா அங்கேயே பணி செய்து ஓய்வும் பெற்றார், எப்போதாவது அருகில் இருந்த என் பெரியப்பாவின் வீட்டிற்க்குச் சென்றால் என் பெரியப்பாவும் எனது அப்பாவும் முரசொலியில் வந்த செய்திகளைப்பற்றியும் கலைஞரின் சொல் விளையாட்டுக்களையும் அவரது திறைமைகளையும் அதிகமாக பேசுவதுண்டு என்னையும் உடன் அழைத்து போகும்போதெல்லாம் அவர்களது உரையாடல்களை நான் உற்று கவனிக்கத் தவறியதில்லை. எங்களது குடும்பத்தார் அனைவரும் [ஒரு சிலர் விதிவிலக்கு, காங்கிரசுக்குத்தான் ஒட்டு போடுவார்கள்] தி.மு.க. உருவாகி தேர்தல்களில் போட்டியிடத்துவங்கிய காலம் முதல் அவர்களது இறுதி ஓட்டுவரையில் தி.மு.காவிற்க்கே போடுவது வழக்கம். கலைஞருடன் பழகிய நாட்கள் பற்றி என் அப்பாவிடம் நான் கேட்டு அறிந்ததும் உண்டு, சில சம்பவங்களில் அவரோடு நெருங்கி பழகும் வாய்ப்பு கிடைத்தது பற்றி என் அப்பா என்னிடம் கூறியதும் உண்டு.
நான் ஓட்டுப்போட ஆரம்பித்த நாளில் இருந்து இதுவரையில் எனக்கு தற்போது வயது 54, இதுவரையில் எனது ஓட்டுக்கள் அனைத்தும் தி.மு.கவிற்கே ஆனால் இம்முறை தி.மு.க கட்சியின் கூட்டணியான காங்கிரசுக்கு எங்கள் தொகுதி ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டுள்ளதால் முதல் முறையாக காங்கிரஸ் கட்சிக்கு எனது முதல் வாக்கு பதிவு செய்யவிருக்கிறேன். கலைஞருடன் நெருங்கி பழகி கழகத்தின் கொள்கைகளால் கவரப்பட்டு கலைஞர் மற்றும் அண்ணா போன்றவர்களின் எழுத்து மற்றும் திறமைகளால் வியந்து அக்கட்ச்சியின் மீது அதிகமாக ஆர்வம் இருந்தாலும் எங்கள் குடும்பத்தில் எவரும் தி. மு. கவில் உருப்பினராகியது கிடையாது.
நாட்டில் பலர் தாங்கள் எந்த கட்சிக்கு ஒட்டு போடப்போகிறோம் என்பதை வெளியே உள்ள நபர்களிடம் சொல்வதற்கு தயங்கி, 'எந்த கட்சிக்கு வாக்களிக்கப் போகிறீர்கள்' என்கின்ற கேள்வியையே எவரும் எவரிடமும் கேட்பது வழக்கத்தில் இல்லாத ஒன்றாகியதன் விந்தைதான் என்னவோ புரியவில்லை. பரிச்சயமே இல்லாத நபரிடம் பதில் சொல்வதற்கு தயங்கினால் கூட நியாயமான காரணம் ஏதேனும் இருக்கலாம் என்று நம்பலாம், ஆனால் தெரிந்தவர்களிடம் கூட சொல்லத்தயங்கும் அதிசயம் நமது நாட்டில் மிகவும் அதிகம். வயதை குறைத்து சொல்வதில் கூட பலரும் இத்தகைய நிலையிலேயே உள்ளனர், நடிப்புத் தொழிலை உடையவர்கள் உண்மை வயதை மறைத்தாலாவது அதில் நியாயம் உண்டு, எல்லோருமே எல்லோரிடமும் உண்மை வயதை மறைப்பதற்கு என்ன காரணம் என்பதும் விந்தைதான்.
எனக்குத்தெரிந்த மிகவும் வயதான முதியவர் ஏறக்குறைய 98 வயதிருக்கும் அவர் தனது பிறந்தநாளை இறுதிவரையில் கொண்டாடிவந்தார் அவரிடம் உங்களுக்கு என்ன வயது என்று பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்தின் போது கேட்டேன், எனக்கு வயது 89 என்றார். நான் அறிந்துகொண்டவரையில், இதில் ஒவ்வொரு தனி நபருக்கும் வெவ்வேறு காரணங்கள் இருப்பதாக அறிந்து கொள்ளமுடிந்தது. எல்லோருமே தங்களது வயதை குறைத்து சொன்னாலும் அதற்க்கு சொல்லப்படும் பல காரணங்கள் ஏற்ப்புடையதாக இருப்பதில்லை. அதே நிலைமைதான் 'இம்முறை எந்த கட்சிக்கு வாக்களிக்கப் போகிறீர்கள்' என்று கேட்டால் பதில் சொல்வதன் தயக்கத்திற்கும் காரணமாக கூறுகின்றனர். உள்ளதை உள்ளபடி பேச வேண்டிய இடங்களில் பேசினால் என்ன குறைந்துவிடப்போகிறது என்பது விளங்காத ஒன்று.&&&&&&&&&&&&&&
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக